Καλοκαίρι.....

        Μια σκέψη σήμερα ειναι κολλημένη στο μυαλό μου. Πως μπορεις οταν εχεις κανει τόσα σχέδια με κάποιον μετα να φεύγεις. Ολοι λένε οτι για να καταλαβεις αν κάποιος σε θελει για σοβαρή σχέση το καταλαβαίνεις με το αν κανει σχέδια μαζί σου. Ε δεν ειναι πάντα αληθεια!
       Και τωρα που πάω στα αγαπημένα μου μέρη που ειχα πει να σου δείξω με αλλη παρέα δεν μπορώ απο το να μην σε σκεφτώ. Και εσένα σου αρκεί απλά ενα like στο check in. Αυτο τι σημαίνει; Καλα να περνάς ή να ξέρεις θα ηθελα να ειμαι και εγω εκει όπως είχαμε πει; Μπας και ξέρεις και εσυ πια;
         Τέλος πάντων! Η ζωη προχωρά και σήμερα! Πάω να βουτηξω!
Μαρία 

Θυμαμαι.....

     Σήμερα δεν είχα σκοπό να γράψω. Αλλα η αϋπνία μου με οδηγεί εδω μάλλον....... Ναι ειναι άσχημο συναίσθημα στις δυο το πρωί σκέφτεσαι κάποιον που μάλλον δεν σε σκέφτεται καθόλου... Ετσι τουλάχιστον ξερω εγω... Ετσι μου εχει δείξει αυτο το διάστημα. Έχουμε να μιλήσουμε ενάμιση μήνα... Μάλλον αυτο όμως μονο εμένα με νοιάζει.
     Και απο την αλλη βρίζω τον εαυτό μου που δεν μπορεί να κοιμηθεί. Γιατί η λόγος ειναι ένας. Θυμαμαι... Θυμαμαι συνεχεια όλες τις στιγμές μας. Και τις καλές και τις κακες. Αλλα περισσότερο τις καλές και αυτές τις λίγες τέλειες που εμένα μου ηταν τόσο αρκετές όσο για να πω οτι εκείνη την στιγμή ήμουν πραγματικά ευτυχισμένη. Ακόμα και τους καυγάδες μας...και αυτοί μου λείπουν. Γιατί και αυτοί ηταν δικοί σου. Θυμάμαι όμως έντονα τον τροπο που με κοιτάγες. Έντονα μέσα στα ματια σαν να είχες βουτιξει μέσα στο βυθό τους. Εσυ βουτιξες όμως,αλλα εγω πνίγηκα.
      Ξέρεις κατι ας πούμε μερικές αλήθειες. Κουράστηκα! Κουράστηκα να περιμένω κατι που δεν ξερω αν στο τέλος θα γυρίσει. Κουράστηκα να εχω μείνει με τις αναμνήσεις μας. Η αληθεια ειναι οτι λείπεις... Λείπεις απο την ζωη μου και σε θελω πισω. Γι'αυτο γυρνά να τελειώνουμε. Πριν να μου λες ξανά γαμωτο ποσο χρόνο χάσαμε χωρια.... Και αν δεν θέλεις να γυρίσεις κάτσε εκει που είσαι. Αλλα μην τολμησεις αργότερα ούτε να ξανακούσει προς το μέρος μου. Ούτε μηνύματα ούτε τηλέφωνα. Αν εισαι καλα εκει που εισαι να εισαι χωρίς εμένα ... Ούτε καν την ανάμνηση μου δεν θα εχεις. Τοπία δικό μου για να καταφέρω και εγω να πετάξω οτιδήποτε δικό σου !!!
Μαρία 

Δεν γίνεται πιο σκόρπιες σκέψεις...

 Χτες είδα κάτι ανοίγοντας το facebook. Είδα μια φωτογραφία του. Και παρατήρησα ότι στο χέρι του φόραγε ακόμη το δώρο που του είχα κάνει στη γιορτή του (Χρήστος βλέπεις). Δεν ξέρω αναρωτήθηκα εκείνη την στιγμή. Πως μπορείς να μην θέλεις κάποιον στην ζωή σου και από την άλλη να φοράς ακόμη το δώρο που σου έχει πάρει εκείνος ο άνθρωπος. Δεν μπορεί να μην με θυμάται κάθε φορά που το βλέπει.
  Και ενώ ήμουν και ταραγμένη με όλα αυτά διάβασα χτες και ένα άρθρο στο διαδίκτυο για το χωρισμό. Και αυτό που έκανα ήταν να βάλω αμέσως τα κλάματα. Ίσως τελικά όσο και να μην θέλω να το παραδεχτώ δεν τον έχω ξεπεράσει ακόμη.
 Αλλά δεν έχουν ουσία όλα αυτα που σας λέω τώρα. Είναι και πάλι σκόρπιες σκέψεις. Γιατί αυτος σήμερα ξεκίνησε τις διακοπές του. Το να θυμάμαι ότι περάσαμε έναν ωραίο χειμώνα ίσως τελικά να μην σημαίνει τίποτα. Και ίσως να ήρθε η ώρα να αφήσω κάποιον άλλον να μπει στη ζωή μου. Το να τον περιμένω να γυρίσει και να κάθομαι και να φαντάζομαι την στιγμή που θα γυρίσει ξανά δεν λέει απολύτως τίποτα. Αφού εμείς δεν μπορούμε να ξαναείμαστε μαζί μετά από όλα αυτά. Του το είπα άλλωστε εκείνη την ημέρα. Αν φύγεις τελείωσε.... Δεν θα ξαναγυρίσω. Και εκείνος έφυγε... ίσως λοιπόν δεν είναι ότι θέλω να γυρίσει εκείνος πίσω αλλά ότι θέλω να γυρίσω τον χρόνο πίσω στο τότε. Και αυτό προφανώς και δεν γίνεται. Γι'αυτο και έχω αποφασίσει εγω να μην κάνω τίποτα. Μερικές φορές αυτή είναι η μεγαλύτερη και πιο δύσκολη απόφαση. Να μην κάνεις τίποτα. Όσο και να σου λείπει ο άλλος να μην κάνεις τίποτα. Να τα αφήσεις όλα σε εκείνον. Άλλωστε όπως έλεγε πάντα ως Ταύρος στο ζώδιο όταν θέλει κάτι πάντα το κερδίζει. Αλλά ίσως να είναι και ευχαριστημένος με αυτή την κατάσταση... ο χρόνος θα δείξει!!!

Μαρία 

Η γνωριμία μας

               Μια σειρά που παρακολούθησα πρόσφατα μου έδωσε την ιδέα. Να φτιάξω κάτι να γράφω τις σκέψεις μου.Τα κείμενα,λοιπόν, θα είναι αυτοβιογραφικά και θα προσπαθήσω και καθημερινά.
Δεν ξέρω αν θα υπάρχει γενικά άνθρωπος που θα τα διαβάζει, αλλά στην φάση που είμαι τώρα μου αρκεί και που τα γράφω.
                Με πετυχαίνετε,λοιπόν, σε μια περίεργη φάση. Τελειώνοντας πια το τρίτο έτος δεν ξέρω ακριβώς τι θέλω να κάνω. Ή μάλλον ξέρω τι θέλω, ο φόβος το αν θα το πετύχω όμως υπάρχει. Και επιπλέον, έχοντας βιώσει έναν χωρισμό πρόσφατα. Γι'αυτόν τον άνθρωπο ίσως να σας πω κάποια στιγμή. Άλλωστε τώρα δεν έχει νόημα αυτή τη στιγμή αφού δεν είναι στη ζωή μου. Οχι δεν ήταν δικιά μου επιλογή. Δικιά του ήταν. Και γι'αυτό ίσως ακόμη να μου είναι δύσκολο να προχωρήσω. Γιατί ακόμη δεν έχω καταλάβει ακριβώς τι έγινε. Ξαφνικά απομακρύνθηκε και μέσα σε λίγες μέρες αποφάσισε ότι ήθελα να φύγει. Το προσπάθησα όσο μπόρεσα να τον κρατήσω. Να τον γυρίσω πίσω. Αλλά δεν μπορούσα τελικά. Είμαι αποφασισμένη ότι δεν θέλω να γυρίσω πίσω ακόμη και αν το θέλει εκείνος. Αλλά αισθάνομαι ότι ένα κομμάτι μου ακόμη περιμένει. Γιατί αλλιώς γιατί να αισθάνομαι αυτές τις ταχυκαρδίες μόνο και μόνο γιατί ανεβάζει μια φωτογραφία με την ξαδέρφη του. Και ίσως να είναι και όλα αυτά τα ερωτήματα που έχω μέσα μου. Γιατί να έρθει; Γιατί να φύγει; Γιατί να μην εννοεί όλα αυτά που μου είπε;
               Σε αυτά εγώ δεν μπορώ να απαντήσω. Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να προχωράω κοιτώντας το μέλλον με αισιοδοξία. Και ότι είναι να συμβεί θα συμβεί. Έτσι λέω πάντα. Η μοίρα. Η μοίρα πολλές φορές ορίζει μερικά πράγματα. Οι συμπτώσεις.... Το πεπρωμένο.... Ο Θεός..... Ο καθένας μας το λέει με ένα διαφορετικό τρόπο. Όλοι όμως εννοούμε το ίδιο πράγμα. Μια ανώτερη δύναμη που μερικές φορές ορίζει ορισμένες καταστάσεις στη ζωή μας. Και αυτί το κομμάτι της ζωής μου τώρα το έχω αφήσει εκεί. Και αν αυτή η ανωτερη δύναμη θέλει να είμαι ξανά χαρούμενη κάτι θα γίνει... Αυτό σκέφτομαι και προχωράω με χαμόγελο....
                  Ξέρω ότι εσύ που τα διαβάζεις τώρα σου φαίνονται σκόρπια, ακατανόητα.... Θα με μάθεις κάποια στιγμή όμως ότι έτσι είμαι και θα με καταλάβεις.... ίσως και όχι όμως. Άλλωστε αυτό δεν είναι το ωραίο στους ανθρώπους; Τέλος με τις φιλοσοφίες όμως... See you

Μαρία