Φοβάμαι.....

 Οταν παρακολουθείς την ζωη σου να διαδραματίζεται σαν ταινία,αυτο πως λέγεται; Να περιμένεις να συμβεί κατι και εσυ ενώ θες να μην μπορεις να κινήσεις τις διαδικασίες. Πάντα πίστευα στο πεπρωμένο εγω ετσι κι αλλιώς και πάντα το έλεγα.
  Ειναι η πρώτη φορα που δεν βάζω τον εγωισμό μου μπροστά αλλα τον φόβο. Δεν ειναι πτι το βλεπω εγωιστικά και δεν θελω να σε παρω τηλέφωνο,δεν θελω να σου δείξω οτι ενδιαφέρομαι. Τα εχω ξεπεράσει αυτα καιρό τωρα. Άλλωστε πεθαίνω να μάθω τι κανεις,πως τα περνάς στη ζωη σου. Την αντίδραση σου φοβάμαι. Το ''τι θες;'' ''Γιατι με πήρες;''. Δεν θα αντέξω να τα ακούσω αυτα. Για αυτο και το εχω αφήσει σε εσένα. Δεν σου απαγόρευσα άλλωστε ποτε να με πάρεις τηλέφωνο. Δεν σου έκλεισα ποτε την πόρτα! Κακό αυτο για εμένα το ξερω αλλα δεν μπορω να στην κλείσω καιρό τωρα και το γνωρίζω πια καλα.
       Εκτός αν και εσυ εισαι ευτυχισμένος και δεν σε νοιάζει. Τότε και εγω κανω πισω. Η δικιά σου ευτυχία ετσι κι αλλιώς σημαίνει πολλα και για μενα. Που πήγε η εκδικητικότητα μου γαμωτο..... Δεν ήμουν ετσι εγω.... Με έχασα; Κατάφερες και με έχασα....  Και το χειρότερο δεν ξερω αν θα μπορέσω να με ξαναβρώ! Να ειμαι όπως ήμουν παλιά;
          Αλλα τωρα πάω να ετοιμαστω. Να βγω με φίλους.... Αλλο ενα βράδυ για να με πείσει οτι δεν με νοιάζει. Αφού δεν σε νοιάζει δεν με νοιάζει. Τα έχουμε ξαναπεί. Αλλα οταν δεις το check in περνά. Έστω για ενα λεπτό! Οχι δεν σε νοιάζει! Ούτε εμένα.... (Πάλι ψέμματα λέω γαμωτο!)
Μαρία