Θυμαμαι τις ημέρες που είχαμε χωρίσει στην αρχή. Η κάθε ημέρα μου φαίνονταν αιώνας μέχρι να τελειώσει. Να έρθει αυτή η στιγμή να ξαπλώσω για να σε δω στον ύπνο μου. Μονο εκει άλλωστε μπορούσα να σε εχω πια.
Αυτο στην πορεία άλλαξε όμως. Οι μέρες κυλούσαν πιο ομαλά. Και πάλι σε σκεφτόμουν αλλα οι μέρες ηταν πιο υποφερτές. Αισθανόμουν οτι τελικά μπορούσα να επιβιώσω μέσα στη μέρα. Ούτε να σε δω μέσα στα όνειρα μου ζητάγα. Απομακρυνόσουν σταδιακά και δεν με πειραζε.
Αλλα ξαφνικά άρχισα να ασθανομαι πάλι αυτο το συναίσθημα της απώλειας και της έλλειψης σου. Ούτε που θυμαμαι πως ξεκίνησε.... Απλά ξαφνικά άρχισε να αισθάνομαι οτι λείπεις. Και αυτο ο φόβος, ή μαλλον το προαίσθημα φοβάμαι να πω, οτι ίσως υπάρχει κατι αλλο στη ζωη σου. Ίσως φταίνε τα check in με ανθρώπους που δεν γνωρίζω. Ίσως τα χαρούμενα τραγούδια που ανεβάζεις. Αλλα γιατί να χαλιέμαι; Μήπως και εγω τα ίδια δεν κανω; Χρησιμοποιώ αυτο τον τροπο για να δείχνω χαρούμενη και ευτυχισμένη. Ολα καλα και εγω ειμαι ευτυχισμένη. Κανω την ζωη μου που ειναι πολυ πιο διασκεδαστική τωρα που έφυγες. Ψέμματα! Η αληθεια κανονικά θα ηταν ποσο πολυ θα ηθελα να συνεχίζεις να είσαι κομμάτι της αλλα δεν τολμάω βεβαια.... Όπως πολλές φορές πιάνω τον εαυτό μου να μπαίνω στις επαφές και να ειμαι έτοιμη να σε πάρει τηλέφωνο... Αλλα με τι δικαιολογία; Δεν τολμάω να σου πω οτι μου λείπεις ακομη....
Οχι οχι ... Μα τι λεω; Εγω ήμουν κάθετη την εχω πάρει την απόφαση μου. Γαμωτο εσυ που το διαβάζεις τωρα αυτο,πες μου γιατί μου ειναι τόσο δύσκολο να ξεχάσω και να προχωρήσω; Εκείνος γιατί να έφυγε με τέτοια ευκολία; Πως μπόρεσε;
Και μέσα σε ολα αυτα σκέφτομαι και τη διορία που του εχω δώσει. Ετσι χωρίς να το ξέρει εκείνος! Εγω μέσα μου! Μέχρι τις 15 Αυγούστου! Αν του λείπω έστω ελάχιστα θα με ψάξει να μου μιλήσει, θα θελει να μάθει νεα μου , να με ακούσει, να ξανανοίξει την πόρτα της επικοινωνίας μας. Αν απλά στείλει ενα μήνυμα....θα τον διαγράψω για πάντα... Για πάντα!
Με τι χαζή που ειμαι; Τσάμπα ελπίδες τρέφω! Εχει φύγει και αυτή τη φορα ειναι οριστικό!!
Μαρία
Αυτο στην πορεία άλλαξε όμως. Οι μέρες κυλούσαν πιο ομαλά. Και πάλι σε σκεφτόμουν αλλα οι μέρες ηταν πιο υποφερτές. Αισθανόμουν οτι τελικά μπορούσα να επιβιώσω μέσα στη μέρα. Ούτε να σε δω μέσα στα όνειρα μου ζητάγα. Απομακρυνόσουν σταδιακά και δεν με πειραζε.
Αλλα ξαφνικά άρχισα να ασθανομαι πάλι αυτο το συναίσθημα της απώλειας και της έλλειψης σου. Ούτε που θυμαμαι πως ξεκίνησε.... Απλά ξαφνικά άρχισε να αισθάνομαι οτι λείπεις. Και αυτο ο φόβος, ή μαλλον το προαίσθημα φοβάμαι να πω, οτι ίσως υπάρχει κατι αλλο στη ζωη σου. Ίσως φταίνε τα check in με ανθρώπους που δεν γνωρίζω. Ίσως τα χαρούμενα τραγούδια που ανεβάζεις. Αλλα γιατί να χαλιέμαι; Μήπως και εγω τα ίδια δεν κανω; Χρησιμοποιώ αυτο τον τροπο για να δείχνω χαρούμενη και ευτυχισμένη. Ολα καλα και εγω ειμαι ευτυχισμένη. Κανω την ζωη μου που ειναι πολυ πιο διασκεδαστική τωρα που έφυγες. Ψέμματα! Η αληθεια κανονικά θα ηταν ποσο πολυ θα ηθελα να συνεχίζεις να είσαι κομμάτι της αλλα δεν τολμάω βεβαια.... Όπως πολλές φορές πιάνω τον εαυτό μου να μπαίνω στις επαφές και να ειμαι έτοιμη να σε πάρει τηλέφωνο... Αλλα με τι δικαιολογία; Δεν τολμάω να σου πω οτι μου λείπεις ακομη....
Οχι οχι ... Μα τι λεω; Εγω ήμουν κάθετη την εχω πάρει την απόφαση μου. Γαμωτο εσυ που το διαβάζεις τωρα αυτο,πες μου γιατί μου ειναι τόσο δύσκολο να ξεχάσω και να προχωρήσω; Εκείνος γιατί να έφυγε με τέτοια ευκολία; Πως μπόρεσε;
Και μέσα σε ολα αυτα σκέφτομαι και τη διορία που του εχω δώσει. Ετσι χωρίς να το ξέρει εκείνος! Εγω μέσα μου! Μέχρι τις 15 Αυγούστου! Αν του λείπω έστω ελάχιστα θα με ψάξει να μου μιλήσει, θα θελει να μάθει νεα μου , να με ακούσει, να ξανανοίξει την πόρτα της επικοινωνίας μας. Αν απλά στείλει ενα μήνυμα....θα τον διαγράψω για πάντα... Για πάντα!
Με τι χαζή που ειμαι; Τσάμπα ελπίδες τρέφω! Εχει φύγει και αυτή τη φορα ειναι οριστικό!!
Μαρία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου