Πέμπτη 6 Αυγούστου 2015

Ιστορία με ενδιαφέρουσα πλοκή χωρίς κανένα νόημα....

        Ίσως τελικά όλα αυτά που κάθομαι και σκέφτομαι όλο αυτόν τον καιρό είναι ανούσια. Δεν γύρισε ούτε μια στιγμή πίσω να κοιτάξει τι έκανε και τι άφησε. Και στην πραγματικότητα και εγώ ήμουν χαρούμενη και δεν τον σκεφτόμουν....εντάξει τον σκεφτόμουν αλλά όχι με την ίδια ένταση όπως τώρα. Πραγματικά δεν ξέρω τι έχει συμβεί το τελευταίο διάστημα στο κεφάλι μου.
          Και το άλλο εκνευριστικό που ζω είναι ότι το τελευταίο διάστημα βλέπω συνέχεια όνειρα μαζί του. Κάθε βράδυ! Κάθε βράδυ! Γιατί μπορείτε να μου πείτε;
          Χτες το βράδυ είδα,λοιπόν, ότι ήμασταν μέσα στο αμάξι και πηγαίναμε στο Ναύπλιο όπου δεν ήξερε τον δρόμο και του το έδειχνα εγώ που τον ξέρω. Και εκείνος ήταν ξαφνικά σαν να μην μπορούσε να φτάσει στον προορισμό. Δεν μπορούσε να οδηγήσει,να πάρει τις στροφές. Μέχρι που σταμάτησε το αυτοκίνητο , κατέβηκε και έφυγε.
          Το σκεφτόμουν για το τι θέλει να μου πει το υποσυνείδητο μου. Μάλλον είδα σε όνειρο την πλοκή της σχέσης μας. Πάντα εγώ έδειχνα τον δρόμο, γιατί εκείνος δεν ήξερε που θέλει να πάμε. Εγώ έδειχνα τον δρόμο, γιατί ήξερα και τον προορισμό. Και εκείνου στα μισά  του φάνηκε πολύ δύσκολο. Γιατί το μόνο που του ζήτησα ήταν να κάτσει στην θέση του οδηγού. Έτσι όσο και να του αρέσει να οδηγάει , αυτή τη φορά ήθελε απλά να εγκαταλείψει στην άκρη το αμάξι και εμένα βέβαια μαζί του.
           Ίσως,λοιπόν, ήρθε η ώρα να ξεχάσω και εγώ όπως ακριβώς έκανε και αυτός αυτό το διάστημα. Πέρασα όλα τα στάδια του χωρισμού. Και θύμωσα στην αρχή μαζί του, και προσπάθησα να το διαπραγματευτώ και σε κατάθλιψη ήμουν κάποια περίοδο κατεβάζοντας  τις σοκολάτες και τα πατατάκια είτε εναλλάξ είτε και ταυτοχρόνως ομολογώ. Εκείνος όλο αυτό το διάστημα δεν με πήρε ούτε ένα τηλέφωνο.Και είμαι απόλυτα σίγουρη ότι αν δεν μου στείλει ένα απλό μήνυμα στην γιορτή μου είναι ικανός να γράψει στον τοίχο μου στο fb όπως και όλοι οι υπόλοιποι γνωστοί μου. Όσο και να χτυπιέται η Χριστίνα (η κολλητή μου) ότι θα το βρει ως δικαιολογία να με πάρει τηλέφωνο. Αυτή τη φορά θα είμαι εγώ αυτή που θα πέσει μέσα και όχι εκείνη....
          Το υποσυνείδητο μου μου μίλησε.. Ήρθε η ώρα να με ακούσω. Αυτή η ιστορία τελείωσε. Ήταν μια ιστορία με ενδιαφέρουσα πλοκή αλλά τελικά χωρίς κανένα νόημα. Τέλος.....
                 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου